|
|
|
|
|
1e zondag van de advent 29-11-2020 Trinette Verhoeven
1e zondag van de advent 29-11-2020 Trinette Verhoeven
Matteüs 21: 1 – 9
1 Toen ze Jeruzalem naderden en bij Betfage op de Olijfberg kwamen, stuurde Jezus er twee leerlingen op uit.
2 Zijn opdracht luidde: ‘Ga naar het dorp dat daar ligt. Vrijwel direct zullen jullie er een ezelin zien, die daar vastgebonden staat met haar veulen. Maak de dieren los en breng ze bij me.
3 En als iemand jullie iets vraagt, antwoord dan: “De Heer heeft ze nodig.” Dan zal men ze meteen meegeven.’
4 Dit is gebeurd opdat in vervulling zou gaan wat gezegd is door de profeet:
5 ‘Zeg tegen Sion: “Kijk, je koning is in aantocht, hij is zachtmoedig en rijdt op een ezelin en op een veulen, het jong van een lastdier.”’
6 De leerlingen gingen op weg en deden wat Jezus hun had opgedragen.
7 Ze brachten de ezelin en het veulen mee, legden er mantels op en lieten Jezus daarop plaatsnemen.
8 Vanuit de menigte spreidden velen hun mantels op de weg uit, anderen braken twijgen van de bomen en spreidden die uit op de weg.
9 De talloze mensen die voor hem uit liepen en achter hem aan kwamen, riepen luidkeels: ‘Hosanna voor de Zoon van David!
Gezegend hij die komt in de naam van de Heer. Hosanna in de hemel!’
Preek
Wij zingen van hoop en verwachting
in deze bijzondere dagen op weg naar kerst...
Mij overvalt altijd weer de eerste advent.
Maar in deze dagen speelt het toch meer voor me dan anders.
Advent als voorbereiding spreekt voor mij. Wij bereiden ons voor op de komst van de Heer. De tijden zijn donker. Althans zo ervaar ik dat.
Elke dag opnieuw cijfers van nieuwe besmettingen. Nieuwe doden.
Ik heb behoefte aan licht, aan troost. Aan onschuld. Kwetsbaarheid die er mag zijn. ja, ja. Maar vandaag word ik dan toch met de beide benen op de grond gezet.
Want een onschuldig gebeuren wordt het toch niet met advent.
Misschien is dat nog wel zo goed. Wij bereiden ons niet alleen voor op de komst van een kind, maar bovenal op de komst van die volwassen man die opstond uit de dood en beloofde dat alles anders gaat worden.
Licht in het duister, zeker. De lezing van Matteüs staat niet voor niets op het rooster.
Het is de lezing die voor ons gevoel het beste op de palmzondag past.
Jezus trekt Jeruzalem binnen. Hij gaat zijn lijden tegemoet. En natuurlijk hoort de lezing bij Palmzondag en Pasen maar ze hoort ook hier. Op de eerste advent.
Jezus’ komst en Zijn wederkomst staan centraal. Ja, ook zijn wederkomst.
Advent en kerst gaan niet alleen over toen en daar maar ook over hier en nu.
Het gaat erom dat wij ons bewust maken wie Hij is. En hoe Hij ons tegemoet treedt.
Straks moeten we niet verbaasd vragen wie is dat. Wat moet Hij.
Toen waren het herders die hem ontvingen. Het establishment in Rome wist van niks.
Of wist wel maar kon niet geloven. Dat moet ons toch niet overkomen.
Laten we nog eens goed naar het verhaal van de intocht kijken. Het verhaal is overbekend. Maar toch.
Alles draait om de profetie: Zeg tegen Sion: “Kijk, je koning is in aantocht, hij is zachtmoedig en rijdt op een ezelin en op een veulen, het jong van een lastdier.”
We zijn het zo gewend te horen. Maar ik wil toch nog even aandacht vragen voor het woordje zachtmoedig.
In het oude Griekenland zeiden ze dat de landbouw zachtmoedig was, de oorlogsindustrie gewelddadig.
In het oude testament heeft het woordje zachtmoedig alles te maken met de mensen die de verwachting van het einde volhouden.
In de psalmen lezen we dat God recht zal spreken om alle zachtmoedigen op aarde te redden. De zachtmoedigen zullen het land bezitten en gelukkig leven in overvloed en vrede.
Dat zegt Jezus trouwens ook in de Bergrede: Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten. Zachtmoedigheid is een zaak van geloof en vertrouwen dat God kleine mensen groot zal maken. Arme mensen rijk. De zachtmoedigen vertrouwen op hun God, zonder dat zij die toekomst met geweld naar zich toetrekken.
God zelf kiest voor die zachtmoedigheid om God te wezen.
Hij gaat zijn weg weerloos maar volhardend.
Voor mij is dat een moeilijk trekje van het evangelie.
Ik weet dat vele collega’s nu benadrukken dat Jezus op een ezel kwam en niet op een paard. Dat Hij niet met geweld de maatschappij overhoop zou halen maar op zijn eigen manier zijn weg zou gaan. Ik kan dat alleen beamen. Maar het kost me wel moeite.
Op zijn manier duurt het zo lang voor er dingen veranderen. Hij mag dan op een ezel gaan. De machtigen van deze aarde gaan nog steeds met tanks.
Wie heeft er wat geleerd van Zijn weg?
Ik wordt gevraagd de zachtmoedigheid te preken.
Maar moet ik dan kritisch zijn als het gaat om defensie uitgaven? Zullen we het daar over hebben? Behalve dat u niet houdt van politiek op de kansel is het allemaal zo eenvoudig nog niet. Ik zou niet graag zeggen dat we het leger af moeten schaffen.
Laten we niet onnozel zijn.
En toch stelt de zachtmoedigheid van de Heer vragen.
De verzoening met de natuur, het overwinnen van honger....
We komen er met zijn allen nauwelijks aan toe. Integendeel. Ontwikkelingswerk staat enorm onder druk. Maar zeggen we dan: ontwikkelingshulp is ook ternauwernood effectief. En dat kan waar zijn.
Voor alternatieve maatregelen als het kwijtschelden van de schulden van de ontwikkelingslanden kunnen we ook geen handen op elkaar krijgen. Dat kost ons te veel. Waar blijft de gerechtigheid? Waar zijn de mensen die opstaan voor vaccins in arme landen?
En u vergeeft me hopelijk dat ik de vraag wat scherp stel.
Maar God heeft al Zijn kaarten op de zachtmoedigheid gezet. En wat doen wij ermee? Durven wij de zachtmoedigheid aan?
Straks staan wij in de stal. Althans dat zeg ik nou.
Maar weten wij waar de stal staat? Weten wij er te komen?
Of zijn wij net als het establishment toen. Hebben we wel de verhalen, maar kunnen we er toch niet in te geloven?
Moeten de bedienden van de koning mensen van de straten halen om aan te liggen bij zijn bruiloftsmaal, omdat wij de uitnodiging voorbij laten gaan?
Alles draait volgens mij om de bereidheid in de zachtmoedigheid te geloven.
We moeten samen een beeld durven maken van de huizen en de steden waarin we zouden kunnen wonen, van het werk en de verhoudingen tussen mensen. We moeten leren dromen. Samen leren dromen.
Van een nieuwe wereld. Hier in de kerk in de eerste plaats. Maar daar blijft het niet bij.
U mag ook uw buren erop aan spreken. De politieke partij waarop u stemt.
Wat zou het mooi zijn als de droom van zachtmoedigheid een droom werd van heel veel mensen.
Vijandsbeelden zouden wegvallen.
We zouden samen gaan werken aan een hele nieuwe samenleving.
Zeg niet dat ik een verstokte idealist ben. U zou Jezus nog een verstokte idealist gaan noemen. En dan zit u er toch wel heel erg naast.
Hij was een dromer. Ja zeker. Hij droomde van het koninkrijk van God.
Maar hij droomde niet alleen. Hij liet het ook zien.
Mensen kregen nieuw leven. Zieken werden beter, zondaars bekeerden zich.
De adventstijd is een hele bijzondere tijd.
Het is een tijd waarin wij de kans krijgen ons voor te bereiden Christus’ komst.
We krijgen de tijd om na te denken wie er groot is.
De leeuw van Juda of misschien toch het lam.
We krijgen de tijd om bij elkaar te vragen wat het voor ons betekent dat onze koning zachtmoedig is.
Wij krijgen de tijd om onze religie te ontrafelen en te ontdekken, hoe zij ons helpt in de maatschappij te staan. Er gaat vreselijk veel fout in de wereld.
Maar er zijn ook goede dingen. Mensen zijn bezorgd over het milieu.
Trekken aan de bel als het om oorlog gaat. De zachtmoedigen zijn onder ons.
Ik geloof dat wij veel meer energie zouden moeten steken in onze zoektocht naar de dromen van anderen.
Er is een rabbijn die zegt dat dromen van jou pas waar worden, als je je inzet voor de dromen van anderen. Vaak weten we niet wat een ander bezielt.
Als we het zouden weten zouden we samen aan een betere wereld kunnen bouwen.
Want het kan en het mag. Jezus is niet voor niets in de wereld gekomen. En hij komt weer. Dat heeft hij zelf gezegd.
Wat zou het mooi zijn, als hij ons dan vond verbonden door de droom van zachtmoedigheid. Hard bezig om verhoudingen te verbeteren, lijnen te leggen tussen Noord en Zuid, tussen Oost en West. Jezus zelf verbond mensen. Trok ze mee in zijn beweging. Laten wij net zo doen, zodat Hij ons vindt als dappere mensen die de droom van Gods rijk niet opgeven.
Amen
| | terug
|
| |
|
|
|
|
|
Wie zijn wij
De Evangelisch-Lutherse gemeente Zeist is een kleine geloofsgemeente, die deel uitmaakt van de Evangelisch-Lutherse Gemeente Utrecht-Zeist e.o.. De gemeenschap wordt gekenmerkt door een sterke onderlinge verbondenheid en een grote openheid naar buiten. In de (tweewekelijkse) zondagse eredienst volgen we de Lutherse liturgie en zoeken we in Woord en Sacrament verbinding met God. Zo willen we ons laten inspireren om in pastoraat en diaconaat om te zien naar onze naasten dichtbij en ver weg.
|
|
|
Lutherkapel Zeist, Woudenbergseweg 38
.jpg)
KvK De Evangelisch-Lutherse Gemeente Utrecht-Zeist e.o. te Utrecht staat bij de Kamer van Koophandel ingeschreven onder no. 76366715 .
meer
|
|
|
Verhuur
Voor het huren van de gemeentezaal en/of de kerkzaal: zie de informatie onder Organisatie / Koster, Beheer en Verhuur.
|
|
|
Giften /schenkingen en ANBI
Een ANBI is een algemeen nut beogende instelling. Dat betekent dat ieder die een gift geeft, dit van de belastingdienst mag aftrekken van de inkomstenbelasting. Een instelling kan alleen een ANBI zijn, als ze zich voor minstens 90% inzet voor het algemeen nut.
Zie voor giften / schenkingen de informatie onder Financiën.
|
|
|
Preken
Onder het kopje Kerkdiensten/preekarchief kunt u een aantal diensten/preken nalezen!
|
|
|
|
